Diversen   16-08-2019 Maria Christina Prinses van Lippe-Biesterfeld / van Oranje-Nassau 72 jaar 18-02-1947 16-08-2019 Soestdijk Den Haag Prinses Jeugd en studie Christina's roepnaam was aanvankelijk Marijke. De prinses besloot in 1963 haar tweede voornaam Christina voortaan als roepnaam te gebruiken. Zij had drie oudere zussen, Beatrix, Irene en Margriet en twee halfzussen van vaderszijde. Christina werd geboren met een oogafwijking, doordat haar moeder tijdens de zwangerschap besmet werd met rodehond. Christina werd geboren met één blind oog; aan het andere was zij erg slechtziend, vanwege een vertroebeling van de ooglens. Lange tijd vreesden haar ouders dat ze ook aan haar tweede oog blind zou worden. In de hoop genezing te vinden, kwam Juliana in contact met de gebedsgenezeres Greet Hofmans, door Bernhard aan haar voorgesteld. Het zou uiteindelijk leiden tot wat de Greet Hofmans-affaire is gaan heten. Christina is net als haar zussen scout geweest. Zij was kabouter en later padvindster. Op 18 februari 1965 werd prinses Christina staatsrechtelijk meerderjarig. Zij mocht in dat jaar voor het eerst officieel aan de opening van de Staten-Generaal deelnemen. Tot en met 1974 vergezelde ze haar ouders op de derde dinsdag van september in de Ridderzaal. Bij de huwelijken van haar zussen Beatrix en Margriet was Christina een van de bruidsmeisjes. Christina studeerde vanaf 1966 pedagogiek aan de Rijksuniversiteit Groningen. Later besloot ze zich buiten Nederland verder te bekwamen. Ze ging eerst naar Canada waar ze een zangopleiding volgde aan een conservatorium in Montreal. Hierna besloot Christina zangles te gaan geven aan kinderen in New York. Ze kwam echter nog regelmatig in Nederland bij bijzondere gelegenheden. Huwelijk, gezin, scheiding Jorge Guillermo en Christina in 1980. Christina trouwde met Jorge Guillermo op 28 juni 1975. Het burgerlijk huwelijk vond plaats in het gemeentehuis van Baarn. Het kerkelijk huwelijk werd voltrokken in de Domkerk te Utrecht. Aangezien haar echtgenoot van rooms-katholieke komaf was, kozen ze voor een oecumenisch huwelijk. Voor het huwelijk was geen toestemming aan de Staten-Generaal gevraagd. Christina werd daardoor uitgesloten van erfopvolging. De prinses en haar echtgenoot vestigden zich na hun huwelijk in New York, waar het paar werkte en elkaar had leren kennen. Later verhuisde het gezin naar Nederland en vestigde zich in Wassenaar in villa Eikenhorst. Het paar kreeg drie kinderen: Bernardo Federico Tomás (17 juni 1977) Nicolás Daniel Mauricio (6 juli 1979) Juliana Edenia Antonia (8 oktober 1981) Door haar afstamming van Sophia Keurvorstin van Hannover had zij sinds haar geboorte ook het Britse staatsburgerschap, gebaseerd op de Sophia Naturalization Act 1705. Toen zij op Tweede Paasdag 1992 officieel tot de Rooms-Katholieke Kerk toetrad, verloor zij conform diezelfde wet automatisch haar Britse nationaliteit. Een Brits paspoort heeft zij nooit gehad. In 1994 vroeg Christina echtscheiding aan. Twee jaar later was dat een feit. Christina vestigde zich hierna in New York met haar zoons. Zij had ook een appartement op het terrein van Paleis Noordeinde in Den Haag. Juliana jr. ging bij haar vader in Londen wonen. Carrière Christina heeft bij diverse gebeurtenissen in de koninklijke familie opgetreden als zangeres: bij de doop van haar nicht Carolina de Bourbon de Parme, haar eigen zoon Nicolás Guillermo en bij de uitvaart van haar ouders; tevens bij de huwelijken van haar neef Bernhard van Oranje-Nassau, van Vollenhoven en haar zoon Bernardo. In 1990 verleende de prinses haar naam aan een stichting voor jonge musicerende kinderen en jongeren. Het Edith Stein Concours heette van af toen Prinses Christina Concours. Zij was erevoorzitter van deze stichting. Ze heeft twee cd's opgenomen, in 2000 een kerstalbum en in 2002 The me nobody knows, waarop ook een nummer met Rob de Nijs. De opbrengsten gingen naar het Prinses Christina Concours en de slachtoffers van de aanslagen op 11 september 2001. Bij bijzondere gebeurtenissen in de koninklijke familie was Christina er doorgaans bij. Ook vergezelde ze als muziekliefhebster haar oudste zuster bij het jaarlijkse Koninginnedagconcert in Paleis Noordeinde. Belastingroute In 2009 werd bekend dat de prinses gebruik maakte van brievenbusfirma's op het Kanaaleiland Guernsey. Via de Daffodil Trust[1] en de Crocus Trust zou aanzienlijk worden bespaard op de betaling van vermogensbelasting in Groot-Brittannië. Deze brievenbusfirma's werden bestuurd vanuit een stichting die zetelde in Paleis Noordeinde. Velen, ook binnen de Tweede Kamer, achtten een dergelijke constructie - hoewel legaal - in strijd met de voorbeeldfunctie die leden van de koninklijke familie geacht worden te vervullen. Op 8 oktober 2009 werd bekend[3] dat de belastingroute voortaan via een vermogensbeheerder in Eindhoven zou lopen en niet meer via het paleis. Verkoop van kunst Rubens, tekening van een jonge man, geveild bij Sotheby's in 2019. Prinses Christina verkocht meermaals kunstwerken uit haar eigendom. Deze had zij geërfd van haar grootmoeder Wilhelmina en haar moeder Juliana, en waren veelal verworven door haar betovergrootouders koning Willem II en diens echtgenote Anna Paulowna, die beiden grote kunstverzamelaars waren. In 1988 deed ze ruim honderd historische penningen van de hand. Dat deed zij, naar eigen zeggen, omdat ze door haar 'slechte gezichtsvermogen weinig kijkgenot aan de munten beleefde'. In 2019 bood prinses Christina een aantal kunstwerken te koop aan bij veilinghuis Sotheby's in New York. Het topstuk was een houtskooltekening van Peter Paul Rubens, een studie van 49,1 bij 31,5 cm met een volgens het veilinghuis geschatte waarde van 2,5 miljoen tot 3,5 miljoen US-dollar. In Nederlandse museum- en kunstkringen kwam kritiek op de veilingverkoop. De vraag rees of de Oranjes de morele plicht hadden om de kunstwerken eerst aan Nederlandse musea aan te bieden. Volgens premier Mark Rutte ging het om privébezit en leverde de verkoop daarom geen wettelijke problemen op. Uit het Nationaal Aankoopfonds van het Nederlandse ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap werd 992.000 euro beschikbaar gesteld aan een coalitie van drie Nederlandse partijen (museum Boijmans van Beuningen, Vereniging Rembrandt en Mondriaan Fonds) om de Rubensschets voor Nederland te behouden. De gelegenheidscoalitie bracht ook zelf geld in. De veiling van het werk ging ondanks dit gewoon door.[5] Het kunstwerk van Rubens bracht op de veiling die op 30 januari 2019 plaatsvond, inclusief 12,9% veilingkosten, een bedrag op van 8.202.000 dollar (7.164.633 euro). De totale opbrengst van de verkochte kunstwerken was - opnieuw inclusief de veilingkosten - ruim 8 miljoen euro. De koper bleef anoniem.

(1738913)

Er is helaas geen scan beschikbaar

Als u een opmerking heeft of een fout wilt melden betreffende deze advertentie, klik dan op: Contact.
Gebruik deze link NIET om een scan aan te vragen!

Als u meent dat dit artikel auteursrechtelijk beschermd is klik op: Melden.


Overige bronnen: ³)


³) - Op basis van achternaam en overlijdensdatum wordt gezocht naar dezelfde personen. Het resultaat zal niet altijd correct zijn.